Richard Bennett

Pan Jezus Chrystus powierzył Bożej Osobie Ducha Świętego pełną opiekę nad duszami. Odnośnie Trzeciej Osoby Trójcy nasz Pan obiecał, co następuje: A on przyszedłszy, będzie karał świat z grzechu, i z sprawiedliwości i z sądu. i  Duch Święty przekonuje o grzechu i sprawia, że grzesznik dostrzega sw`oj zgubiony stan i przekonuje go o potrzebie sprawiedliwości Chrystusowej. On jest tym, który przywraca duszę martwą w grzechu do życia. Cudowny ten akt Bożej łaski opisuje Pismo święte: I która jest ona przewyższająca wielkość mocy jego przeciw nam, którzy wierzymy według skutecznej mocy siły jego, której dokazał w Chrystusie, gdy go wzbudził od umarłych.ii   Majestat, ogrom oraz nieopisana moc sprawującego Zastępstwo Chrystusowe są takie, że wierzącemu braknie słów by opisać Jego Boską Osobę. To, że ktoś z ludzi może rościć sobie pretensje do urzędu Zastępcy Chrystusa zakrawa na absurd i bluźnierstwo.
Obecnie uwaga świata skupiona jest na urzędzie człowieka, który usiłuje zająć miejsce Chrystusa, w miarę jak konlkawe papieskie ma zadanie wyłonić następcę. Watykan oficjalnie naucza, że zastępstwo Jezusa Chrystusa sprawuje papież:

Biskup Rzymski z racji swego urzędu, mianowicie urzędu Zastępcy Chrystusa i Pasterza całego Kościoła, ma pełną, najwyższą i powszechną władzę nad Kościołem i władzę tę zawsze ma prawo wykonywać w sposób nieskrępowany  1

W czasie, gdy świat oczekuje z uwagą na następcę do tytułu „Zastępcy Chrystusa biblijnym imperatywem jest ukazanie prawdziwego urzędu Zastępcy Chrystusa wraz z duchowymi konsekwencjami prób zastąpienia przez człowieka tej Bożej funkcji.

Prawdziwy Zastępca Chrystusa

Ponieważ istnieje bezpośredni związek pomiędzy odkupieniem Chrystusa i działaniem Ducha Świętego jest fatalnym błędem dla duszy ludzkiej przypisywać zastępczą rolę Ducha Świętego działaniu lub urzędowi jakiegokolwiek człowieka. Jezus Chrystus, Mistrz, Radny, Wódz wierzących przed swoim odejściem obiecał posłać Ducha Świętego, aby mieszkał z nimi na wieki.2  W życiu wierzących Duch Święty ma pełny, bezpośredni i uniwersalny wpływ, o czym wspaniale mówi Pismo święte: lecz Pan jest tym Duchem, a gdzie jest ten Duch Pański, tam i wolność. Lecz my wszyscy, którzy z odkrytym obliczem na chwałę Pańską, jako w zwierciadle patrzymy, w to wyobrażenie przemieniani bywamy z chwały w chwałę, jako od Ducha Pańskiego. 3  Dzieło Ducha Świętego dokonuje przemiany; z jednego stopnia łaski przemieniamy się kolejny chwalebny, aż pewnego dnia, dzięki łasce staniemy się na wieki doskonali w chwale. Jak bardzo zatem powinien chrześcijanin cenić pełne i kompletne dzieło posługi Ducha Świętego! W świetle tych cudownych prawd dotyczących roli i posługi Ducha Świętego jakże strasznie brzmi proklamacja Watykanu: Papież cieszy się z ustanowienia Bożego najwyższą, pełną, bezpośrednią i powszechną władzą duszpasterską 4  Przekonując wiernych, że Jezus Chrystus przekazał swoje zastępstwo zwykłemu śmiertelnikowi podważa istotę celu Jezusa Chrystusa.

Historia roszczenia zastępstwa Chrystusowego

Pojawiło się ono stosunkowo późno w historii papiestwa. Z początku biskupi Rzymu utrzymywali, że są spadkobiercami i zastępcami cesarzy. Miasto, które przez wieki było siedzibą tronu cesarstwa stało się miejscem, skąd Biskup wykonywał swoją władzę. Z biegiem czasu przybywało biskupów i monarchów, którzy akceptowali go jako zastępcę i namiestnika Cesarstwa. Następnie nazwany został on zastępcę księcia apostołów5 , czyli zastępcą Piotra6.  Stąd na początku V wieku Biskup Inocenty I (401-417) utrzymywał, że Chrystus oddelegował Piotrowi wszelką władzę i uczynił go Biskupem Rzymu. Idąc dalej, utrzymywał on, że Biskup Rzymu jako zastępca Piotra jest uprawniony do władzy Piotrowej z jej prerogatywami. Następnie Bonifacy III, który został Biskupem Rzymu w roku 607 określił siebie mianem “Uniwersalnego Biskupa w ten sposób określając się zastępcą i panem wszystkich pozostałych biskupów. Dopiero w VIII wieku szczególny tytuł “Zastępcy Syna Bożego 7  pojawił się w spreparowanym dokumencie pod wymownym tytułem Darowizna Konstantyna 8.  Mimo że dokument ten drogą analizy filologicznej dokonanej w XV wieku określony został jako fałszerstwo, Biskupi Rzymu począwszy od VIII wieku zaczynają posługiwać się tytułem “Zastępcy Chrystusa .Tytuł ten stanowi podstawę roszczenia papieża do supremacji w sprawach duchowych jak i doczesnych. Posmak boskiej władzy, z jaką rezonuje papieski tytuł posiada iście narkotyczny wpływ.  Zastępca Chrystusa nie jest w stanie uznać innego autorytetu jak tylko swój własny. Postrzega on siebie jako Pana wszystkich i otwarcie ogłasza: Stolica Piotrowa nie może być sądzona przez nikogo.9

Fałszywy  Zastępca Chrystusowy

Rzymski urząd Zastępcy Chrystusowego na ziemi jest tak szeroki i skomplikowany, że żaden człowiek nie może sprawować “najwyższej pełnej i uniwersalnej władzy . Człowiek taki potrzebuje ogromny aparat hierarchii. Piramida władzy z jakiej składa się ten urząd Zastępcy Chrystusowego składa się z kardynałów, patriarchów, arcybiskupów, metropolitów, biskupów diecezjalnych, wikariuszy apostolskich,prefektów, administratorów i wikariuszy generalnych. Kiedy kluczowy element tej struktury umiera, urząd nadal sprawuje władzę, lecz na innych zasadach. Według obecnego prawa Watykanu, w momencie śmierci papieża, administracja przechodzi na Kanclerza. Jest nim osobiście mianowany za życia papieża kardynał do sprawowania władzy administracyjnej do czasu wybrania nowego papieża. Prawo kanoniczne wyraźnie zabrania w tym okresie wprowadzania jakichkolwiek zmian (kanon 335).

Fałszywa natura papieża jako Namiestnika Chrystusowego uwidocznia się w jego doktrynach i czynach. Kluczową rolą Prawdziwego Zastępcy Chrystusa jest uwielbienie Chrystusa: On mnie uwielbi, bo z mego weźmie i wam opowie. 10  Zesłanie Ducha Świętego było uwielbieniem Chrystusa. Bóg Ojciec uwielbia Syna w niebie, Duch Święty  uwielbia Go na ziemi. Wszelkie dary i łaski Ducha Świętego mają uwielbiać Chrystusa. Pan Jezus Chrystus obiecał Apostołom: „Lecz gdy przyjdzie on Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. 11  Boża prawda jest nieodmienną, wyważoną i harmoniczną całością. W Biblii mamy wszelką prawdę , w niej Duch Święty prawdziwie uwielbia Jezusa Chrystusa. W przeciwieństwie do tego, papież usiłuje przekonać, że posiada on “nieomylność w nauczaniu , która zarówno nie uwielbia Chrystusa ani okazuje czci Duchowi Prawdy.12  Ponadto, papież jako zastępca Chrystusa uczy odrodzenie przez chrzest, które uwłacza chwale Chrystusa.13

Dzięki magicznemu działaniu krucyfiksów, różańców i szkaplerzy, ziemski wikariusz usiłuje wzmocnić wiernych przeciw atakom szatana. Twierdzi on również, że odpusty mogą skrócić cierpienia dusz w czyśćcu. Będąc najbogatszą korporacją na świecie udziela i popiera śluby ubóstwa. Choć tysiące dusz kala się nieokiełznanym brudem staje on w obronie ślubów celibatu dla swoich księży. Swoimi autonomicznymi proklamacjami uwalnia on małżonków z wiążących ich przysiąg małżeńskich ogłaszając je za unieważnione.14  Żaden z tych aktów nie przydaje chwały Panu Jezusowi Chrystusowi. Naczelnym wrogiem Chrystusa i Jego Ewangelii nie jest materializm i pożądanie, lecz raczej duchowa wyniosłość i apostazja tego, który uważa się za Jego zastępcę. Pierwsze kłamstwo szatana będziecie jak bogowie  znalazło swoje owocne wypełnienie w papieskim roszczeniu do urzędu zastępcy Chrystusa. I tak apostolska przestroga Ap. Pawła dokładnie sprawdza się: który się sprzeciwia i wynosi nad to wszystko, co się zowie Bogiem… podając się za Boga.  15

Następca ziemskiego Zastępcy Chrystusa

Kiedy umiera papież, na jego miejsce wybiera się następnego. Na czas Konklawe część Watykanu zostaje zamurowana. Ograniczony dostęp do konklawe, gdzie dokonuje się wyboru, odbywa się przez jedne drzwi zamknięte od wewnątrz przez Kanclerza a z zewnątrz przez Marszałka Konklawe. Przez specjalne otwory dostarczane są posiłki, pod czujnym okiem straży. Wszelka łączność z zewnętrznym światem jest pod klątwą ekskomuniki zabroniona. Światu przedstawione jest zebranie za murem przyodzianych w purpurę kardynałów, z których jeden będzie nowym Zastępcą Chrystusa. Cała ta scena to jedno wielkie widowisko wzięte z gabinetu luster, kulminujące pojawieniem się białego dymu z palonych losów, gdy drogą kolejnych losowań wyłoniony jest w końcu kolejny papież. Jest to tylko część ostentacyjnych pokazów kościoła rzymskiego w wyborze papieża. Niewątpliwie przeciętny katolik ma odmienne od kościoła zdanie co do takich spraw jak antykoncepcja, seks pozamałżeński, homoseksualizm, aborcja, spowiedź i obowiązkowe uczestnictwo we mszy św, ale jako katolik chroni się w swoim przekonaniu, że ma on “Ojca Świętego   – papieża. Bez cienia wątpliwości oficjalna witryna internetowa Watykanu informuje: “Ojciec Święty Biskup Rzymski, jako następca Piotra jest wieczną i widzialną zasadą i fundamentem jedności zarówno biskupów jak i wiernych. 16   I tak katolicy zniewoleni są w systemie zapewnieniem, że mają oni „Ojca Świętego i „Zastępcę Chrystusa w osobie papieża. Obydwa zapewnienia są niewypowiedzianym bluźnierstwem przeciw jedynemu Świętemu Ojcu w niebie i jedynemu zastępcy Chrystusa –Duchowi Świętemu.

Habemus papam  – mamy papieża!

Obecnie umysły katolików zaprzątnięte są pytaniem, kto będzie następnym papieżem? Dociekanie to udziela się również niekatolickiej reszcie świata. Jak podaje jedna gazeta: “żadne inne wydarzenie w społeczeństwie nie może przyrównać się z papieskim konklawe i jego połączeniu tradycji, dramatu, ceremonii, pompy oraz wagi… Po wyczekiwaniu, jakie dla niektórych wydaje się wiecznością, z balkonu wyglądającego na plac św. Piotra słychać głos starszego kardynała diakona oznajmiający: Habemus papam!17 Tak więc zostaje osiągnięty szczyt dramatu i towarzyszące mu widowisko w uwienczającym okrzyku “Habemus Papam – Mamy Papę! Katolicy i reszta świata są zapewnieni tym, że mają teraz duchowego ojca, który ich będzie doglądał. Prawdziwi wierzący wiedzą prawdę, że ilekroć Jezus Chrystus mówił o Ojcu, mówił o swoim Ojcu i Ojcu wierzących, jaki jednym i tym samym. Słowo to Ojciec gości na ustach Pańskich siedemdziesiąt razy po to, aby wierzący wiedzieli, że mają Ojca. Ojca mego i Ojca waszego… Boga mego i Boga waszego. 18  Charakterystycznie dla prawdziwie wierzących jest to, że posiadają oni Abba Ojca w słowach Ap. Pawła: nie wieliście ducha niewoli znowu ku bojaźni, ale wzięliście Ducha przysposobienia synowskiego, przez którego wołamy Abba Ojcze. 19  To właśnie dla tego, że wierzący mają Abba Ojca, mają przykazane nie tytułować żadnego człowieka Ojcem w duchowym sensie. Tak przykazał Pan: nikogo na ziemi nie zówcie waszym ojcem, bo jednego Ojca macie, który jest w niebie. 20  Pan Jezus Chrystus modlił się do jedynego Ojca Świętego jaki istnieje: „Ojcze Święty zachowaj ich w imieniu twoim, których mi dałeś aby byli jedno jako i my. 21  Pan Jezus użył swego zwyczajowego zwrotu “Ojcze , ale poprzedził go słowem Święty . Jest to tak bliski i uwielbiający akt, że w duchowym sensie prawdziwie wierzący może tak powiedzieć tylko o samym Bogu. Biskup Rzymski nie tylko bierze na siebie urząd Zastępcy Chrystusa, ale również tytuł samej głowy Trójcy “Ojca Świętego . Stąd musimy powtórzyć za Apostołem Janem: Kto jest kłamcą? Czy nie ten, który zaprzecza, że Jezus jest Chrystusem? Ten jest antychryst, który się zapiera Ojca i Syna. 22  Przyjmując te tytuły na siebie papież daje dowód, że jest on zastępcą Chrystusa, czyli w biblijnym sensie antychrystem.

Konkluzja i osobisty odzew

Dzisiaj w eklektycznych kręgach skompromitowanych „ewangelikalnie wierzących chrześcijan nie brak tych, którzy nie baczą i nie słuchają głosu prawdziwego Zastępcy Chrystusa i śpieszą z resztą świata by zdążyć na świętowanie, gdy biały dym pojawi się nad Watykanem. Ponownie zignorowane zostają dwa pytania: komu oddajemy cześć? Kogo boimy się? Czy jest to Bóg czy człowiek? W czasie gdy świat i odstępcze chrześcijaństwo pochyla się w akcie adoracji i oczekiwania na nowego papieża, mamy okazję zatrzymać się i zastanowić się jaka jest nasza osobista pozycja jako wierzących w jednym Panu Jezusie Chrystusie i jednym Duchu Świętym.

Przedstawia się światu urząd papieski, który rzekomo jest pośrednikiem między Bogiem i człowiekiem mający klucze piekła i nieba. Co najbardziej odrażające, to to, że biorąc na siebie urząd Zastępcy Chrystusa, dodaje on swemu urzędowi jeszcze atrybut nieomylności23, oczekując religijnego posłuszeństwa rozumu i woli swoim naukom.24  Arogancja papieska trafnie opisana jest w Piśmie świętym: Wstąpię na wysokość obłoków, będę równy Najwyższemu. 25  Na koronie papieskiej widnieje napis: Vicarius Filii Dei  co oznacza po łacinie Zastępca Syna Bożego. Skoro może być tylko jeden Zastępca Chrystusa, który jest nieskończony, wszechmocny, najwyższy i w pełni wystarczalny, ziemski pretendent jest niczym innym, jak tylko samozwańczym apostackim systemem, który zostanie osądzony i ostatecznie potępiony przez Chrystusa Pana26.  Ekumeniczni sprzymierzeńcy z ziemskim Zastępcą rosną jak przysłowiowe grzyby po deszczu, lecz nie trwóżmy się, ponieważ w tym wszystkim przezwyciężamy przez tego, który nas umiłował.27  Nasze zwycięstwo jest przesądzone: Bo wszystko co się narodziło z Boga, zwycięża świat; a to jest zwycięstwo, które zwyciężyło świat, wiara nasza. 28  Porozumienie Ewangeliczni i Katolicy razem wydało na siebie wyrok, jako że nie ma społeczności między światłością i ciemnością. Nadszedł jednak czas, abyśmy jako prawdziwie Ewangeliczni razem w Panu dali o sobie znać!

Jest wolą Bożą, aby każdy z nas prawdziwie wierzących trwał w boju o wiarę raz świętym podaną.29   Ci z nas, którzy trwają przy Bogu i Jego Słowie, którzy są zbawieni przed Bogiem z łaski jedynie przez wiarę w Chrystusie tylko Bogu oddają wszelką chwałę naszym publicznym wyznaniem wiary. Za czasów proroka Eliasza było wezwanie do ludzi Bożych stanąć po stronie Pana przeciwko Baalowi. Podobnie Jozue opowiedział się za Jahwe. Bardziej niż w tamtych czasach zachodzi obecnie potrzeba dania wyrazu naszego osobistego stanowiska. W czasie poprzedzającym papieskie konklawe jak i po jego zakończeniu, uwaga świata będzie przykuta do telewizorów i wiadomości pełnych widowiskowych opisów oraz kosztownej pompy. Uwaga ta jedynie umacnia władzę i chwałę tak zwanego ziemskiego Zastępcy Chrystusa. W pośród tego wszystkiego, zwracam się do Ciebie z poważnym pytaniem abyś zechciał wyrazić swoje stanowisko. Czy możesz w kilku zdaniach wyrazić swoją osobistą wiarę w Jednego Jezusa Chrystusa i Jego jednego Zastępcę Ducha Świętego, z osobistą deklaracją posłuszeństwa przykazaniu naszego Pana by trwać w boju o wiarę raz świętym podaną.

Wszystkie otrzymane deklaracje wierzących zostaną opublikowane na naszej witrynie Internetowej pod tytułem „Prawdziwie Ewangeliczni razem w Panu . Nadszedł czas wyrazić zdecydowanie nasze oddanie Chrystusowi i Jego Ewangelii. Zamiast lamentować nad kompromitującymi aliansami, jakie zwodzą chrześcijan w obecnych czasach złóżmy podpis pod prawdziwym przymierzem wierności w Chrystusie z Jego łaski i dla Jego chwały!

Deklaracje należy wysyłać do: berean_beacon@yahoo.com
lub na adres: Richard Bennett P.O.Box 192 Del Valle, TX 78617 USA


Przypisy:

i Jana 16,8
ii Efezjan 1,19.20
1 par. 882 Katechizm Kościoła Rzymskokatolickiego, Pallotinum, 1994
2 Jana 14,16
3 2Koryntian 3,17-18
4 par. 937 Katechizm
Vicarius principis apostolorum oficjalny łaciński tytuł
6 Towarzyszyl temu długi spór, gdyż Pismo Św. nic nie wspomina o Apostole Piotrze będącym kiedykolwiek w Rzymie
Vicarius Filii Dei oficjalny łaciński tytuł
Donatio Constantini spreparowany przez kurialistów Pawła I “testament Konstantyna Wielkiego. vide: J. Gierowski, Historia Włoch, Wrocław 1986, s. 41
9 kanon 1404, Kodeks Prawa Kanonicznego, Pallotinum 1994
10 Jana 16,14
11 Jana 16,13
12 Nieomylnością w nauczaniu, na mocy swego urzędu, cieszy się Biskup Rzymski, kiedy jako najwyższy Pasterz i Nauczyciel wszystkich wiernych, którego zadaniem jest utwierdzać braci w wierze, w sposób definitywny głosi obowiązującą naukę w sprawach wiary i obyczajów . kanon 749
13 Chrzest, brama sakramentów, konieczny do zbawienia przez rzeczywiste lub zamierzone przyjęcie, który uwalnia ludzi od grzechów, odradza ich jako dzieci Boże i przez upodobnienie do Chrystusa niezniszczalnym charakterem włącza ich do Kościoła, jest ważnie udzielany jedynie przez obmycie w prawdziwej wodzie z zastosowaniem koniecznej formy słownej . kanon 849
14 kanon 1684
15 II Tesaloniczan 2,4
16 www.vatican.va/holy_father/
17 Po lłacinie pełne ogłoszenie brzmi Annuntio vobis gaudium magnum. Habemus Papam. (Ogłaszamy wam radość wielką. Mamy Papę).
18 Jana 20,17
19 Rzymian 8,15
20 Mateusza 23,9
21 Jana 17.11
22 I Jana 2,22
23 kanon 749
24 „Wprawdzie nie akt wiary, niemniej jednak religijne posłuszeństwo rozumu i woli należy okazywać nauce, którą głosi Papież.. kanon 752
25 Izajasza 14,14
26 Objawienie Jana 18,8
27 Rzymian 8,37
28 I Jana 5,4
29 Judy 3

Podobne wpisy